DAKAR 2024

Michiel Becx rijdt, met Edwin Kuijpers als navigator en Wuf van Ginkel als engineer, in een Iveco Torpedo voor Team de Rooy met startnummer 622.

De voorbereidingen beginnen 3 Januari met de Shakedown, gevolgd door de technische keuring en openingsceremonie.
Op vrijdag 5 januari start de rally met de proloog, waarna dagelijks een stage gereden wordt met in het midden 1 rustdag t/m de finale van 19 januari.

3 Januari was de eerste dag op het bivak en een Shakedown van ongeveer 27 kilometer. Even kijken of de auto heelhuids van de boot is gekomen, en voor Michiel, Edwin en Wuf even een kwestie van het gevoel weer krijgen.

Michiel was tevreden achter het stuur, terwijl Edwin al zijn navigatieapparatuur in orde heeft gemaakt voor de proloog op vrijdag. Maar voordat het zo ver is vindt morgen nog de technische keuring en administratieve controle plaats. Al met al een prima dagje (met lekker weer) voor de eerste meters in het Arabische zand voor Dakar 2024!

4 januari is er tijd voor een foto shoot en de dag wordt afgesloten met de ceremonie die Dakar 2024 officieel opent.

Vandaag was de proloog, een rit over 27 kilometer. Michiel startte als tweeëntwintigste – bijna als laatste wedstrijdtruck – maar kwam binnen met een nette achtste tijd. Doordat ze vijf trucks ingehaald hebben hadden ze veel last van stof, maar desalniettemin kwamen ze op 1.43 achter de snelste tijd van Janus binnen.

Door die prima tijd kan Michiel morgen waarschijnlijk goed naar voren starten. Al met al een goede dag, waarbij iedereen in de cabine tevreden was over hoe het ging en over hoe de truck zich hield. Morgen wacht een lange dag – een etappe van 414 kilometer, die vooraf wordt gegaan door een flink stuk verbinding. Een parcours met veel stenen, maar ook veel snelle stukken. De truck wordt nu goed nagekeken, dan kunnen ze morgen vol vertrouwen aan de échte Dakar beginnen.

De etappe van vandaag was geen 414 kilometer lang, maar werd ingekort tot 280 kilometer voor de trucks vanwege stof of modder. Het is goed gegaan vandaag voor Michiel, Edwin en Wuf: lekker gereden, geen technische problemen, veel buggies ingehaald, en ondanks de vele stenen geen enkele keer lek gereden. Dat leverde een 7de plek op – 11 minuten achter Janus van Kasteren – en dus solide in de top 10. Ze hadden alleen één klein navigatie-oponthoud op een plek waar meer trucks de mist in gingen.

Het team is tevreden, en doordat de truck heel is gebleven hoeft er vanavond ook weinig onderhoud gepleegd te worden. Dat komt goed uit, want morgen staat er een lange etappe op het programma (470 kilometer) die hopelijk wel volledig verreden kan worden. Het schijnt wel een snelle etappe te worden, maar we zullen het zien en wachten gewoon rustig af tot morgen.

Het was een lange dag vandaag, met een proef van ruim 460 kilometer. Het team begon goed aan deze tweede etappe, maar bij de eerste stop bleek het veerpakket aan de achterkant kapot te zijn. Dat wisten ze provisorisch wel te repareren, maar daardoor moest Michiel wel de rest van de dag op eieren rijden. Zo moesten ze veel buggies weer voorbij laten die ze eerder op de dag al ingehaald hadden. Toch wisten ze zesde te eindigen, op een halfuurtje van Janus.

Ondanks die omstandigheden is de equipe tevreden over vandaag. Ze hebben een keertje kort vastgestaan in de duinen, en een keertje verkeerd gereden waardoor ze een stukje terug moesten, maar dat waren kleine verliezen vergeleken met de tijd die door het veerpakket verloren ging. Aan de finish bleek dat het andere veerpakket ook gebroken was, dus het rustige rijden was niet voor niets geweest: anders hadden ze waarschijnlijk niet kunnen finishen. Ondanks alles zijn ze zeer tevreden na vandaag!

Nu in de bivak de schade repareren zodat ze morgen fris aan de gang kunnen in de marathonetappe. Na de eerste proef mogen monteurs Max en Dirk 2 uur service verlenen, waarna Michiel, Edwin en Wuf in het overnachtingsbivak weer ouderwets in een tentje gaan slapen. De dag erop vertrekken ze weer vroeg voor deel 2 van de marathon. Het devies: zorgen dat ze de truck heel houden, dan komt het ook wel goed.

Wat een dag! Het was zwaar: een echte Dakar-dag. Na 130 kilometer hadden ze al beide reservebanden moeten inzetten, dan weet je dat je de resterende 330 kilometer voorzichtig moet rijden. Op de paden door de rivierbeddingen moest je echt uitkijken met de scherpe stenen; één uitglijder en je banden gaan eraan. Ook waren er gigantische duinen, super mooi maar ook uitdagend. Toen Michiel een duin wist te trotseren waar veel concurrenten (inclusief Janus) omheen reden, had hij de smaak te pakken. Met z’n drieën hebben ze de truck er doorheen geloodst en zijn ze terug kunnen krabbelen naar een uitstekende zesde plaats.

Het ging super vandaag: het navigeren ging goed, en ook de auto hield zich goed. Dat is fijn, want doordat dit het eerste deel was van de marathonetappe hebben de monteurs maar twee uur om te sleutelen. Daarna volgt 170 kilometer verbinding naar het overnachtingsbivak, waar ze net zoals vroeger weer ouderwets in een tentje moeten slapen. Morgen volgt het tweede deel: 300 kilometer, wederom met rivierbeddingen en stenen, maar met snelle paden in plaats van hoge duinen. Het belooft een snelle dag te worden, dus op naar morgen!

Vandaag was een kort dagje van ‘slechts’ 300 kilometer die goed verliep, zonder technische problemen. Het enige mankementje was een leeglopende band, maar die konden ze tijdens de proef gelukkig bijpompen. Het was wel moeilijk navigeren maar ook daar zijn ze goed doorheen gekomen, in tegenstelling tot wat andere trucks, die toch een waypoint gemist hebben en bestraft zijn of gaan worden. Ook werd 25 kilometer voor het einde de wedstrijd voor de trucks afgelast omdat het te gevaarlijk zou zijn voor het publiek. Waarschijnlijk wordt het laatste waypoint nu het eindpunt, maar dat is nog niet zeker. Het lijkt er wel op dat Michiel, Wuf en Edwin vijfde zijn geëindigd vandaag!

Morgen volgt nog een korte etappe (119 km) en een lange verbinding (527 km) voordat donderdag en vrijdag de 48-uurs etappe plaatsvindt. De duinen van morgen zouden binnen een uurtje of drie te trotseren moeten zijn. Het is een voorproefje op de bij 600 kilometer duinen die hun in de 48-uurs te wachten staat! Het is een kwestie van lekker door blijven rollen en alles heel houden. Dat vandaag alles heel is gebleven en er geen gekke dingen zijn gebeurd is een mooie opsteker.

Michiel, Edwin en Wuf hebben vandaag weer een prima dag gehad. Ze hebben redelijk goed gereden; een paar keer een extra rondje moeten maken om een duin op te komen, maar dat was het dan ook. Duinen waren tijdens deze 119 kilometer lange etappe het voorgerecht, het hoofdgerecht, en het toetje. Maar op die paar extra rondjes na zijn ze er goed doorheen gekomen.

Na 50 kilometer stond Janus muurvast onderaan een duin en moesten ze die even helpen. Daar hebben ze 17 minuten mee verloren, maar ze waren nog net op tijd voor het donker binnen. Morgen wacht een bijzondere etappe: de 48-uurs marathonetappe in het Empty Quarter – inclusief bivakkeren.

Dit is Dakar! Dat het een zware editie zou worden, daar was geen woord aan gelogen. Michiel, Edwin en Wuf werden geconfronteerd met duinen die ze nog nooit zo hoog hadden gezien: gigantisch groot en met veel verraderlijke pannen van soms wel 100 meter diep. Gelukkig wisten ze die te ontwijken!

Het was een hele lange dag, dit eerste deel van de marathonetappe. Ze begonnen goed, maar kwamen even vast te staan op een pannetje, en het was even manoeuvreren om de truck los te krikken. Vervolgens kwam Anja van Loon met haar truck op z’n kant te liggen doordat ze voor een buggy moest uitwijken. Het team verleende assistentie, maar het duurde wel 1,5 uur voordat beiden weer onderweg waren. Michiel kreeg steeds meer vertrouwen en het ging steeds lekkerder. Ze hebben zelfs wat trucks ingehaald onderweg.

Omdat de duinen bijzonder traag zijn om doorheen te rijden lijkt het schier onmogelijk om in 2 dagen 450 kilometer af te leggen; er zijn nog maar 5 trucks bij bivak B (van 7), terwijl Michiel met 8 andere trucks bij bivak A is. De verwachting is dat de etappe morgen wordt ingekort, anders gaat het echt een slagveld worden. Sowieso zullen er morgen nog wel meer teams tijd gaan verliezen. Na de etappe is er morgen nog een flinke verbinding naar Riyad, waar de rustdag plaats gaat vinden. Het zou zonde zijn als teams daar pas in de middag aankomen!

Het is gigantisch om mee te maken, deze zware editie. Het is jammer van de tijd, maar dat hoort erbij. Dat is Dakar – het is zoals het is, en het komt zoals het komt.

Wat een twee dagen; ongelofelijk! Gisteren was heel zwaar, er was bijna geen doorkomen aan die duinen die maar bleven komen en steeds hoger werden. Ze verbleven in bivak A, waar het ’s avonds super gezellig was met de andere Nederlandse coureurs rond het kampvuur. Vanochtend konden ze vlot van start gaan en hebben ze tijdens het tweede deel van de Chrono 48 marathonetappe lekker door kunnen rijden. Ondanks dat ze even een kromme stuurstang moesten vervangen waren ze om half 3 (lokale tijd) binnen.

Ze zijn tevreden over hoe het was gegaan, maar wát een slooppartij is deze etappe geworden! Trucks met stukken, trucks op hun kant, mensen die in de duinen moesten overnachten – ze hebben het allemaal gezien. Het is super lekker gegaan. Dit is echt een Dakar, die zwaarder is dan iemand hem ooit meegemaakt heeft. Geweldig, maar heel erg zwaar.

Gelukkig komt er nu een rustdag aan. Even lekker douchen en dan vliegen ze naar de volgende bivak, omdat de organisatie de teams even wat rust wil geven. (Sorry, hardwerkende monteurs!) Zo kunnen ze morgen ook écht even uitrusten tijdens de rustdag in Riyad, 850 kilometer verderop, en beginnen ze zondag aan week 2. Met een zesde plaats in het algemeen klassement kunnen ze eigenlijk nog alle kanten op. Dus blijven ze lekker doorrollen!

13 januari De eerste week van Dakar zit erop, en wat een week was het! Vandaag is de rustdag, dus een mooi moment om even terug te blikken op die eerste week van wat voor velen de zwaarste Dakar is die ze ooit hebben gereden.

Vandaag staat dus in het teken van uitrusten en zorgen dat het materiaal in orde is voor de tweede week. Of die net zo zwaar wordt als de eerste week valt nog te bezien, maar makkelijk zal het nooit worden. Het is per slot van rekening Dakar. En die uitdaging en afzien, daar doe je het toch voor? Genieten!

Het is 22.00u lokale tijd als Michiel, Edwin en Wuf de proef uitkomen. Dat komt omdat het een gebeurtenisvolle dag was, waar het al na 4 kilometer fout ging. Toen brak de stuurkoppeling af, wat sturen onmogelijk maakte. Ze hebben het kunnen repareren, maar dat leverde de nodige vertraging op. Met dat akkefietje achter zich konden ze lekker hard doorrijden. Helaas sloeg na 150 kilometer een laaghangende tak nog de voorruit kapot. Bij de tankstop (40 kilometer verderop) hebben ze de ruit eruit getrapt. Oftewel: de rest van de etappe hebben ze gereden in de Arabische buitenlucht en zijn ze lekker gezandstraald.

Ze konden nog vooruitgang boeken voordat het donker werd, maar de laatste 40 kilometer van de duinen hebben ze wel in het donker gereden. Daardoor is het tempo ook meteen drastisch lager, maar ze hebben doorgezet en ze hebben het gehaald! Ondanks het moeizame begin hebben ze de etappe toch goed afgesloten. Nu nog ‘even’ 150 kilometer verbinding rijden naar het bivak, waar ze even lekker het zand van zich af kunnen douchen. Met een mooie zesde plek in het algemeen klassement zitten ze nog in de wedstrijd!

Het was een mooie dag vandaag tijdens etappe 8. De proef bestond uit twee delen, opgesplitst door een neutralisatie van 200 kilometer. Deel 1 stond in het teken van duinen in allerlei soorten en maten: snel, hoog, scherp, noem maar op. Het was een glooiend parcours met een paar mooie steile afdalingen. Ondanks dat ze door de late binnenkomst van gisteren ver achteraan moesten starten konden ze onderweg veel buggies en andere vrachtwagens inhalen, mede ook doordat ze weinig last hadden van stof. In de duinen hebben ze door pienter navigatiewerk van Edwin een paar keer de juiste paden gekozen, waardoor ze meerdere andere voertuigen te snel af waren.

Na de neutralisatie zaten ze in de omgeving van Hail, waar de laatste 110 kilometer van de proef verreden werd, met veel stenen en snelle paden. De grote hoeveelheid stof bemoeilijkte het inhalen behoorlijk. Ze kwamen ook veel wadi’s tegen met scherpe stenen, waardoor je meteen op eieren rijdt om maar niets kapot te rijden. Ondanks die goede intenties ging het op 15 kilometer voor de streep toch mis, waardoor er even een band gewisseld moest worden. Dat betekende ook weer meer stof, omdat ze ingehaald werden door voertuigen die ze net zelf ingehaald hadden. Desondanks een prima dagje: als 8ste binnen, en in het algemeen klassement de 6de plek geconsolideerd en zelfs uitgelopen op de nummer 7. Michiel voelt zich goed, Edwin navigeert lekker, en Wuf heeft technisch alles onder controle. Een lekker dagje voor het team!

De proef van vandaag over 430 kilometer was weer een lange dag. Doordat ze gisteren goed vooraan zaten mochten ze vandaag ook weer wat verder naar voren starten, waardoor ze mooi zicht hadden op al die mooie duinen. Die waren soms wel lastig te beklimmen, waardoor ze met de truck soms een stukje om moesten rijden. Maar al met al waren de eerste 200 kilometers echt genieten. Wel zijn ze vandaag meermaals bij anderen gestopt. Eerst bij Mitchel, die met een kapotte turbo kampte, maar die konden ze niet verder helpen. Op een gegeven moment zijn ze ook bij Janus terecht gekomen, die moeite had een berg op te komen. Ze bleven een beetje bij elkaar in de buurt, wat handig was toen Janus’ stuurstang brak en ze daar assistentie konden verlenen.

Na de laatste stop veranderde het mooie duinlandschap in een omgeving die niet zou misstaan op de maan: een eindeloos plateau met rotsen en lavagesteente. Toen kwam er ook nog de ondergaande zon bij kijken, die in combinatie met stofwolken het zicht aanzienlijk verminderde. Gevoelsmatig duurde die laatste 130 kilometer lang en zat het tempo er niet, maar ze bleken te streng voor zichzelf. Gezien het oponthoud is een achtste plek een uitstekend resultaat voor een dag die zeker aan het einde loodzwaar was.

Vandaag werden er 371 supersnelle kilometers verreden rondom Alula, waar we deze editie van Dakar al eens geweest zijn. Het bestond uit veel hoge snelheidsstukken met af en toe flink wat stenen en mooie valleien. Rondom Alula sierden ook enkele grote rotspartijen het landschap. Maar de heren hadden weinig tijd om daarnaar te kijken, want er werd doorgereden, en hoe – Michiel, Edwin en Wuf wisten vandaag een verdienstelijke derde plaats binnen te slepen.

Ze hebben super strak gereden en vonden het zelf ook super gaan. Het was een mooie proef die Michiel goed lag, waar de truck perfect reed, en waar ook de navigatie foutloos was. Verder valt er eigenlijk niet zo veel te vertellen, maar dat is een prettig gevolg van een etappe die vlekkeloos verliep!

De voorlaatste dag was een lange van 420 kilometer. Niet alleen daarom was het een lange dag, maar vooral omdat er veel stenen in de route zaten. Michiel, Edwin en Wuf hebben veel mensen gezien die hun banden kapotgereden hadden of die met panne stonden. Hoewel ze zelf maar één keer een band hebben moeten wisselen zijn ze ook even gestopt bij Janus, die zijn twee reservebanden al opgebruikt had en nog een derde nodig had.

Ook de stenen hebben veel mensen problemen bezorgd. Vooral het laatste stuk was moeilijk: de laaghangende zon die op stofwolken scheen, beperkte het zicht in de vele valleien die de coureurs doorkruisten. Hierdoor waren veel stenen en gaten in de weg minder goed zichtbaar, en daar beet menig voertuig zich op stuk. Al met al zijn de heren tevreden met hun zevende plek; de auto’s die nu nog binnen moeten komen zullen steeds meer in het donker komen te rijden, wat een zware opgave is.

Dus de eindstreep is in zicht! Nog 175 kilometer, wat normaal gesproken geen probleem is. You never know in Dakar – morgen nog een paar uur de koppies erbij houden. Straks lekker douchen en vanavond op tijd naar bed, morgen genieten!

Dat was ‘m dan! Dakar ’24 zit erop voor Michiel, Edwin en Wuf. Met een zesde plek in de laatste proef van 175 kilometer komt er een eind aan de zwaarste Dakar in jaren – misschien wel aller tijden. Vandaag was het een snelle en bijzonder mooie proef. De laatste kans om er nog even goed voor te gaan zitten voordat het avontuur er weer op zit. Met de laatste 15 kilometer langs het strand van Yanbu was het echt wel genieten in de cockpit. Ze hebben lekker gereden zonder al te veel risico’s. Daardoor kunnen ze straks die medaille ophalen, daar waar je het allemaal voor doet – en natuurlijk die meer dan verdienstelijke zesde plek in het algemeen klassement.

Gefeliciteerd Michiel, Edwin, Wuf, en het hele team!

Dakar – the day after. Een deelnemersmedaille rijker blikt Michiel terug op zijn avonturen. “We hebben een mooie Dakar gehad”, zegt Michiel tevreden. “Dakar in een truck is sowieso wel een groot ding. Het team in en zeker ook aan de truck was geweldig. Edwin en ik hebben veel steun gehad aan de ervaring van Wuf, Max en Dirk. Samen met hen liep het als een speer. Ook als het even niet meezat hielden we de moed erin. En natuurlijk mijn zuske Margret – zij heeft me geholpen met de fysieke voorbereiding op de zwaarste Dakar ooit. Dankzij haar heb ik er eigenlijk niks van geleden.”

Michiel is trots dat hij elke dag mee heeft kunnen strijden om de vijfde en zesde plek, met als eindresultaat een mooie zesde klassering (van de 47). Hij heeft de zwaarste en langste duinetappe ooit (de Chrono 48) uitgereden, én hij was 1 van de 8 trucks die alle kilometers hebben gereden in die etappe. Hij heeft in het donker door de duinen gereden (omdat er iets kapot ging wat nooit stuk gaat, waardoor ze bijna uit de wedstrijd lagen en heel laat binnen waren), werd derde in de tiende etappe, en heeft geen enkele keer op z’n kant gelegen. En, persoonlijk hoogtepuntje: heel Dakar de schep niet in de hand gehad!

Maar het was ook de Dakar waarin Michiel de bijnaam ‘snelle assistentie’ kreeg, en hij deze waar maakte door zich als echte team player te profileren. “We hebben in het begin van de rally Janus nog een keertje losgetrokken, daar waren we snel bij”, zegt hij. “En we hebben hem donderdag nog een bandje gegeven, zodat hij nog verder kon. Ook hebben we de truck van Anja een keertje recht kunnen zetten om ze weer op weg te helpen. Fijn dat we dat hebben kunnen doen voor iedereen. Tot slot wil ik ook namens Edwin, Wuf en mezelf Team de Rooy enorm bedanken voor de goede zorgen!”